Κατερίνα Διδασκάλου, “Έχω πάρει γενναίες αποφάσεις στη ζωή μου…”

Γοητευτική και μειλίχια η δημοφιλής ηθοποιός μιλάει για την «Ερατώ», για τις γενναίες αποφάσεις της ζωής της αλλά και για τις κακοποιητικές συμπεριφορές που παρατηρούνται στους επαγγελματικούς χώρους. Γεμάτη αισιοδοξία και θετική ενέργεια μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι τελικά ναι, «Η ζωή είναι γυναίκα…»

Η Κατερίνα Διδασκάλου γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά μεγάλωσε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, ακολουθώντας τον πατέρα της, ο οποίος ήταν ανώτερος δικαστικός. Μετά το λύκειο συνέχισε τις σπουδές της στην Φιλοσοφική Αθηνών παράλληλα με Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από όπου αποφοίτησε αριστούχος. Αμέσως μετά, με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση πήγε στην Νέα Υόρκη για να συνεχίσει τις σπουδές της στο θέατρο με τη σπουδαία Uta Hagen. Εργάστηκε στο θέατρο στη Ν. Υόρκη όπου απέκτησε και τα δυο πρώτα της παιδιά. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ύστερα από μια δεκαετία άρχισε αμέσως να εργάζεται στην τηλεόραση σε σειρές και στο θέατρο, κάνοντας παράλληλα και ταινίες εκτός Ελλάδας όπως Triple Agent του μεγάλου Ερίκ Ρομέρ, στο Παρίσι, στη Βουλγαρία, στην Ουγγαρία. Πρόσφατα την απολαύσαμε στις μικρές μας οθόνες ως την περίφημη Μυρσίνη στις Άγριες Μέλισσες και ως ηγουμένη Φιλαρέτη στο Μαύρο Ρόδο.
Στο θέατρο Μουσούρη πέρυσι παρουσίασε το Χελιδόνι του Γκιλλιέμ Κλούα σε σκηνοθεσία Αντώνη Γαλέου ενώ παράλληλα συνεχίζεται για δωδέκατη χρόνια Η Πόρνη από Πάνω του Αντώνη Τσιπιανίτη.
Ε.Π.: «Η πόρνη από πάνω», πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτό το κείμενο και γιατί;
Κ.Δ.: Όταν ο Αντώνης Τσιπιανίτης μου έφερε αυτό το έργο, το ερωτεύτηκα με την πρώτη ανάγνωση και αμέσως «κούμπωσε» αυτή η ηρωίδα μέσα μου. Όταν μάλιστα είδα ότι τρία πολύ διαφορετικά άτομα που το άκουσαν στην πρώτη ανάγνωση, η μητέρα μου, η βοηθός της και ο 11χρονος τότε γιός μου, το άκουσαν με το ίδιο ενδιαφέρον, εκεί αποφάσισα ότι θα το κάνω παράσταση!
Ε.Π.: Είναι ένα έργο πολλών και αυξημένων απαιτήσεων και μέσα από τα κείμενά του θίγονται πολλά και διαχρονικά θέματα.. Πώς το προσεγγίσατε;
Κ.Δ.: Πρόκειται όντως για ένα έργο απαιτήσεων τεχνικών καταρχάς, γι’ αυτό και κάνω πολύ ζέσταμα πριν από κάθε παράσταση. Ήμουν όμως και τυχερή γιατί έξι μήνες πριν έρθει αυτό το κείμενο στα χέρια μου είχα κάνει ένα σεμινάριο σε γυναίκες ερασιτέχνες ηθοποιούς από τις οποίες άκουσα πολλές ιστορίες και κατάλαβα ότι τα πιο άγρια σενάρια τα γράφει τελικά η ίδια η ζωή και ότι η ιστορία της «Ερατούς» ωχριά μπροστά στις δικές τους….
Ε.Π: Ποια ήταν η πρόκληση για εσάς ως προς το κείμενο και μετά από τόσα χρόνια, παραμένει η ίδια;
Κ.Δ.: Το έργο αυτό το κάνω πλέον 12 χρόνια.. Το ταξίδι αυτό ξεκίνησε στις 22 Νοεμβρίου 2011. Όταν το διάβασα για πρώτη φορά, η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν ότι φαινομενικά ήταν ένας κόντρα ρόλος για μένα, δε είχα κάνει ποτέ μια τέτοια ηρωίδα μέχρι τότε στην καριέρα μου. Αποφάσισα όμως να το κάνω οπωσδήποτε γιατί αυτή η ηρωίδα κούμπωσε μέσα μου πολύ γρήγορα, πολύ αμέσως και πολύ ωραία. Για μένα η πρόκληση παραμένει η ίδια και πάντα φρέσκια. Η Ερατώ παραμένει αναλλοίωτη, αλλά φυσικά μετά από τόσα χρόνια έχει εξελιχθεί ο τρόπος που την προσεγγίζω. Κάθε φορά βρίσκω και κάτι καινούριο…μα κάθε φορά.
Ε.Π.: Η μοναξιά επί σκηνής φαντάζει πολύ απαιτητική.. είναι όντως;
Κ.Δ.: Ναι, η μοναξιά στη σκηνή είναι πολύ σκληρή, πολύ απαιτητική από πλευράς τεχνικής γιατί είσαι μόνος σου, πρέπει να μιλάω επί μιάμιση ώρα συνεχώς. Έχει όμως και ένα μεγάλο προσόν, δεν φοβάσαι να χρησιμοποιήσεις όλες τις μικρές εκπλήξεις που σου έρχονται σε κάθε καινούρια παράσταση από φόβο μήπως πετάξεις έξω τον συνάδελφο… Επίσης, το αλισβερίσι με το κοινό είναι μοναδικό σε ένα μονόλογο γιατί απλά είσαι εσύ και το κοινό.
Ε.Π.: Θα ξεχωρίζατε κάποιες δυνατές στιγμές της παράστασης, του μονολόγου;
Κ.Δ.: Η αγαπημένη μου στιγμή σε αυτό το μονόλογο είναι όταν η Ερατώ λέει «Μια καλή κουβέντα…Δε χρειάζεται πολλά ο άνθρωπος για να ανθίσει μέσα του η ζωή.. Μια καλή κουβέντα και ένα χαμόγελο και να του κρατούν το χέρι που και που…»

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη της υπέροχης Κατερίνας Διδασκάλου εδώ: https://kulturosupa.gr/interviews/didaskal1ou-50935/