ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΟΝΤΟΠΟΔΗΣ, “ΜΕ ΘΛΙΒΕΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΟΣ..”
Η παράσταση ”Κοιμώμενος Χαλεπάς – Ο Σαλός Άγιος ”, του Άγγελου Ανδρεοπούλου, σε σκηνοθεσία Αλεξάνδρου Λιακόπουλου, με τη συγκλονιστική ερμηνεία του Γιώργου Κοντοπόδη, ξεκίνησε το ταξίδι της στις 15 Σεπτεμβρίου από το ευλογημένο νησί της Τήνου, κάνοντας πρεμιέρα στον προαύλιο χώρο του σπιτιού του Γιαννούλη Χαλεπά. Έχοντας ήδη πραγματοποιήσει μεγάλο αριθμό παραστάσεων στο θέατρο Αλκμήνη στην Αθήνα, θα απολαύσουμε τον συνταρακτικό μονόλογο του Γιώργου Κοντοπόδη, «Κοιμώμενος Χαλεπάς – Ο Σαλός Άγιος» στο Θέατρο Σοφούλη για 4 μοναδικές παραστάσεις.
-Συνέντευξη του Γιώργου Κοντοπόδη με αφορμή την παράσταση ”Κοιμώμενος Χαλεπάς – Ο Σαλός Άγιος ”, του Άγγελου Ανδρεοπούλου, σε σκηνοθεσία Αλεξάνδρου Λιακόπουλου-
Γράφει η Ελπίδα Παπαδανιήλ για τα politismika.gr
Το έργο, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πραγματεύεται την ζωή του Έλληνα καλλιτέχνη, Γιαννούλη Χαλεπά, ξεκινώντας ενώ είναι εσώκλειστος στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας. Μέσα από τα διαρκή ταξίδια του μυαλού του, βλέπουμε όλη του τη ζωή, την ευλογημένη Τήνο, την αυταρχική μητέρα και τον ”τυπικό” πατέρα, τα αδέρφια, τον μεγάλο έρωτα της ζωής του, μα πιο πολύ… την έμπνευση, την μανία δημιουργίας… Για να φτάσουμε μέχρι τα σημαντικά έργα του, τα όνειρα, τους εφιάλτες του και να καταλήξουμε στο τελικό ερώτημα…
«Τι αξίζει άραγε περισσότερο,
να είσαι τρελός (σαλός) και ευφυής
ή φυσιολογικός και απλά… άνθρωπος;»
Μέσα σε έναν αφαιρετικό σκηνικό χώρο, περνάμε 80 λεπτά αντικρίζοντας όλα τα ”θα μπορούσε” της πορείας του Γιαννούλη Χαλεπά, αν επέλεγε να είναι φυσιολογικός.Βλέπουμε την μανία και την ανάγκη δημιουργίας, την άνοδο, το κατρακύλισμα στην σχιζοφρένεια και την αναπόφευκτη αποδοκιμασία του κόσμου προς το πρόσωπο ενός ”σαλού”, για να καταλήξουμε στην εξύψωση, την ανάσταση, την αναγέννηση!
Όπως αναφέρει και ο Γιώργος Κοντοπόδης: «Νομίζω υπάρχουν κάποια έργα, κάποιες προσωπικότητες, κάποιες στιγμές που δεν ξέρω κατά πόσο το αποφασίζεις εσύ να ασχοληθείς μαζί τους ή ήρθε απλά η ώρα συμπαντικά να ασχοληθείς μαζί τους. Το οξύμωρο είναι ότι και εγώ όπως οι περισσότεροι Έλληνες ενώ γνωρίζουμε ποιος ήταν ο Γιαννούλης Χαλεπάς δεν κατέχουμε ποιος ήταν ο Γιαννούλης Χαλεπάς. Γνωρίζουμε μόνο τη ραχοκοκαλιά της πορείας και της ζωής του όπως συμβαίνει με πάρα πολλές προσωπικότητες».
Η παράσταση δεν αποτελεί απλά μια βιογραφική αναφορά στη ζωή του Γιαννούλη Χαλεπά, «Παρότι αναφερόμαστε στη ζωή ενός ανθρώπου, το έργο μας δεν είναι βιογραφία αλλά μία εις βάθος ανάλυση της προσωπικότητας του και της ζωής του η οποία όλη κινείτο γύρω από τη λατρεία του για τα μάρμαρα, τη γλυπτική και την ανάγκη του να δίνει ζωή και πνοή στις πέτρες. Βλέπουμε έναν άνθρωπο ο οποίος δεν απέχει πάρα πολύ από τους σημερινούς ουσιαστικούς καλλιτέχνες εκκεντρικούς, μονομανής ίσως…. Ο Γιαννούλης Χαλεπάς ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν παθιασμένος με τη δουλειά του, με την τέχνη του και αυτό είναι το βασικό συστατικό της προσωπικότητάς του».
Μέσα από την παράσταση παρουσιάζονται τόσο στοιχεία της προσωπικότητας του Χαλεπά όσο και αρκετά σημεία από τις «σκοτεινές» πλευρές της ζωής του, «Δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στο μεγάλο έρωτα της ζωής του, τη Μαριγώ, η οποία τον εγκατέλειψε όταν διέκρινε σε αυτόν τα στοιχεία που και οι άλλοι άνθρωποι έβρισκαν αρνητικά, τη μονομανία του, το πάθος του. Η Μαριγώ παρέμεινε ο μεγάλος έρωτας της ζωής του ο οποίος δεν ευοδώθηκε ποτέ δυστυχώς και τον οποίο ξανά συνάντησε στο πρόσωπο της Σόφιας Αφεντάκη. Επίσης, το γεγονός ότι ένας άνθρωπος αφού πέρασε 14 χρόνια στο ψυχιατρείο για να γίνει καλά, όπως του έλεγαν κατά την έξοδο του και ενώ θα έπρεπε να είναι περιχαρής έφυγε δυστυχισμένος γιατί βασικός όρος ήταν η απαγόρευση της ενασχόλησης με τη γλυπτική. Αυτό αποτελεί για μένα μία απίστευτα σκοτεινή πτυχή της ζωής του. Η δε σχέση του με τη μητέρα του, που αποτελούσε τον αιώνιο δυνάστη του, σκιαγραφείται απόλυτα μέσα στο έργο».
Αυτό που θα δούμε είναι ένας συνταρακτικός μονόλογος του Γιώργου Κοντοπόδη και όπως σημειώνει και ο ίδιος, «Όσον αφορά σε αυτό που θέλουμε να εισπράξουν οι θεατές υπάρχουν πράγματα μέσα στο έργο τα οποία εμένα με συγκλονίζουν ως άνθρωπο για το τι έχουν περάσει κάποιοι εξαιτίας του κοινωνικού περίγυρου. Αν μου λέγατε τι θα ήθελα εγώ να πάρουν οι θεατές είναι ξεκάθαρα το θέμα του κοινωνικού στιγματισμού απέναντι στους ιδιαίτερους ανθρώπους είτε αυτό αφορά σε τρόπο σκέψης είτε αυτό αφορά στις σεξουαλικές προτιμήσεις είτε αυτό αφορά σε εμφάνιση».
Ο ίδιος μέσα από τη μελέτη των κειμένων που αφορούν τη ζωή και το έργο του Γιαννούλη Χαλεπά δεν έμεινε ανεπηρέαστος, «Θα ήμουν ψεύτης αν σας έλεγα ότι η μελέτη και η ενασχόληση με τη ζωή του Γιαννούλη Χαλεπά έχει ολοκληρωθεί. Είναι κάτι που συνεχίζω καθημερινά όχι πλέον για τα πλαίσια του έργου αλλά γιατί με έχει εξιτάρει απίστευτα η ζωή αυτού του ανθρώπου. Σίγουρα έχω πάρει πολλά μαθήματα και μου έχουν δημιουργηθεί πολλές σκέψεις. Μία βασικότατη σκέψη και ένα βασικότατο μήνυμα που εγώ έχω πάρει από αυτή την παράσταση και ελπίζω ότι και το κοινό λαμβάνει είναι η φράση «ποτέ δεν είναι αργά». Ότι όλες οι προσπάθειες, όλοι οι κόποι κάποια στιγμή ανταμείβονται αρκεί να έχουμε υπομονή, θέληση και πείσμα να περιμένουμε εκείνη τη στιγμή… Τόσο λίγο, τόσο μικρό και όμως τόσο σημαντικό και τόσο μεγάλο».
Ταυτότητα παράστασης
«Κοιμώμενος Χαλεπάς – ο Σαλός Άγιος»
Θέατρο Σοφούλη
Τραπεζούντος 5, Καλαμαριά
τηλ. 231 042 3925
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Λιακόπουλος
Εικαστική σύνθεση: Μιχάλης Παπαδόπουλος
Φωτογραφίες: Rabella Gre
Μουσική: Άγγελος Ανδρεόπουλος
Στον ρόλο του Γιαννούλη Χαλεπά ο Γιώργος Κοντοπόδης
