ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ vs COVID 19, ΜΑΡΙΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ vs COVID 19…

Μαρίνος Ιωάννης
Λογοτέχνης, Συγγραφέας

Για μένα η λογοτεχνία είναι όπως η τροφή τις ημέρες των εορτών, θέλεις συνέχεια να τρως, μόνο που δεν σε νοιάζει για τα κιλά που θα πάρεις..
Έπειτα από μία σημαντική στιγμή της ζωής μου ξαφνικά γνώρισα και ερωτεύτηκα τη λογοτεχνία και τη συγγραφή, γράφω μυθιστορήματα, παιδικά βιβλία, παραμύθια, θεατρικά έργα και ποίηση.
Η συλλογή μου αποτελείται από το Μυθιστόρημα «Αστεράκια ταξιδεύουν» και το Μυθιστόρημα «REPTILES», από τις εκδόσεις Ανάτυπο, το Θεατρικό μονόπρακτο «Πατρίδα δεν είναι τα χώματα», από τις εκδόσεις Άπαρσις, το Θεατρικό παραμύθι «Οι παράταιροι», από τις εκδόσεις Ανάτυπο και το Θεατρικό έργο «Η παλιά τηλεόραση» από τις εκδόσεις Αναζητήσεις. Συμμετείχα και στην ποιητική συλλογή και δοκιμίου της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, με τίτλο «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ Ο ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΗΣ » 2017, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εχέδωρος.

– Κορονοϊός, πανδημία, lockdown.. προσωπικά πώς σε έχει επηρεάσει αυτή η κατάσταση; πώς διαχειρίζεσαι την περίοδο που διανύουμε; Πώς ισορροπείς;
Ξέρω ότι είναι οι δύσκολες οι ημέρες που περνάμε, αλλά εγώ είμαι τυχερός γιατί όπως προανέφερα πιο πάνω δεν είμαι μόνος, είμαι με τον έρωτά μου που ομορφαίνει τον κόσμο που εγώ δημιουργώ.
– Τι σε ανησυχεί πιο πολύ τώρα, στην εποχή της πανδημίας; Η δουλειά σου, η υγεία σου; Οι δικοί σου άνθρωποι;
Η υγεία των δικών μου ανθρώπων έχει προτεραιότητα για μένα και μετά όλα τα άλλα.
– Πόσο επηρέασε η πανδημία του κορονοϊού τον τομέα της τέχνης που υπηρετείς;
Έχει επηρεαστεί προς το θετικό, γιατί με το κλείσιμο των ανθρώπων στα σπίτια τους, το βιβλίο είναι μία διέξοδος για αυτούς στον κόσμο της φαντασίας.
– Αναπροσαρμόζονται τα δεδομένα στο χώρο της τέχνης σήμερα; Εν όψη της πανδημίας του κορονοϊού αλλάζει η επαγγελματική της μορφή;
Τώρα στην εποχή της πανδημίας, έχει αλλάζει σε ορισμένα είδη τέχνης η μορφή, π.χ. όπως το θέατρο, πλέον μπορεί να γίνει μόνο μέσω internet. Στο δικό μου τομέα στη συγγραφή, νομίζω ο εγκλεισμός λειτούργησε θετικά και δημιουργικά. Σε πολλούς από εμάς μας εδόθη η ευκαιρία να δημιουργήσουμε νέα έργα και να τελειώσουμε κάποια άλλα.


– Στον άνθρωπο υπάρχουν πάντα δύο αντικρουόμενες ανάγκες, η ανάγκη για ελευθερία και η ανάγκη για ασφάλεια. Ποια πιστεύεις ότι κυριαρχεί εντονότερα σήμερα;
Νομίζω και τα δύο μας λείπουν, αλλά κάτι περισσότερο η ασφάλεια, αν και χωρίς την ελευθερία η ασφάλεια δεν έχει τόσο μεγάλη αξία.
– Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία προσδιορίζεται από την έντονη, ψυχαναγκαστική πολλές φορές, επιδίωξη της τέλειας ζωής. Κατά πόσο πιστεύεις ότι η πανδημία και όσα ζούμε αλλάζουν τις επιδιώξεις μας; Τις προτεραιότητές μας;
Θα αλλάξουν οι προτεραιότητες μας αυτό είναι σίγουρο. Είναι σαν κάποιος να ασθενεί βαριά και όπως λένε πηγαίνει στον άλλο κόσμο και έρχεται.. μετά, από εκεί αλλάζει η ζωή του, δίνει προτεραιότητες και αξίες σε άλλα πράγματα όχι τόσο υλικά, αλλά κυρίως συναισθηματικά και ψυχικά.
– Ποια συναισθήματα σου βγάζει η σημερινή κατάσταση; Τα αναγνωρίζεις και στους γύρω σου ή διακρίνεις κάτι διαφορετικό;
Στην κατάσταση που βρισκόμαστε, όλοι διακατεχόμαστε από τα ίδια συναισθήματα, στην αρχή ήταν του φόβου, μετά της αβεβαιότητας και τέλος της αυτοσυντήρησης. Τώρα λόγω εμβολίων, της ανυπομονησίας και της ελπίδος.
– Πόσο εύκολη είναι η ευγνωμοσύνη στις μέρες μας, με όλα αυτά που συμβαίνουν;
Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για τους ανθρώπους πού παλεύουν καθημερινά να προσφέρουν τις υπηρεσίες στους ανθρώπους που τόσο πολύ τη χρειάζονται, ιδίως για τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό αλλά και για τους επιστήμονές μας, που καθημερινά πασχίζουν να μας ενημερώσουν πως να είμαστε ασφαλείς.
– Με όλα αυτά που περάσαμε αυτή τη χρονιά έχεις νιώσει να φτάνεις στα όριά σου και πως το διαχειρίστηκες;
Εντάξει, όλοι περνάμε δύσκολα… και εγώ απογοητεύτηκα λόγω κάποιων σημαντικών στιγμών που αναβλήθηκαν, όπως η έκδοση του βιβλίου μου, η ακύρωση των θεατρικών παραστάσεων των έργων μου σε Αθήνα και Κύπρο, τα οποία λόγω κορονοϊού αναβλήθηκαν ή ματαιώθηκαν. Αλλά έτσι είναι η ζωή, δεν θα την αφήσουμε να μας πάρει από κάτω.


– Ο Καζαντζάκης γράφει « Όσο ζούμε μια ευτυχία, δύσκολα τη νιώθουμε.. Μονάχα όταν περάσει και κοιτάξουμε πίσω μας αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πόσο ευτυχισμένοι σταθήκαμε…». Θα μπορούσες να πεις ότι το έχεις νιώσει τη χρονιά που μας πέρασε;
Βεβαίως, πιστεύω η ελευθερία να μπορούμε να συναναστρεφόμαστε μεταξύ μας, να έχουμε κοινωνικές σχέσεις. Είναι μεγάλο αγαθό που δυστυχώς τώρα δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.
– Δίνεις σημασία στη γνώμη των άλλων; Στη γνώμη και την άποψη της μάζας; Σε επηρεάζει και αν ναι, σε τι βαθμό;
Καθόλου δεν με επηρεάζει η γνώμη των άλλων, γιατί τα έχω βρει με τον εαυτό μου και ξέρω ποιος είμαι και τι αξίζω.
– Ποιο είναι αυτό που νιώθεις ότι σου λείπει πιο πολύ τώρα με τους περιορισμούς λόγω κορονοϊού;
Μου λείπει η ελευθερία, να κυκλοφορήσω χωρίς τη μάσκα, να πάω όπου θέλω, να συναντήσω τους δικούς μου ανθρώπους, να μπορώ να τους αγκαλιάσω, ακόμα και ένας καφές στην παραλία… όλα μου λείπουν. Γενικά μου λείπει ο παλιός ( προτού κορονοϊού) τρόπος ζωής.
– Με όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο χρόνο, καταφέρνεις να αντικρύσεις με αισιοδοξία το μέλλον;
Βεβαίως είμαι πολύ αισιόδοξος, γιατί βλέπω σε μία δύσκολη χρονική στιγμή για την ανθρωπότητα, όλος ο κόσμος να έχει ενωθεί και αυτό είναι μεγάλη ελπίδα και αισιοδοξία για το μέλλον.
– Αν ο κορονοϊός ήταν λογοτεχνικό βιβλίο ή ποίημα, πώς θα το περιέγραφες; πώς το φαντάζεσαι;
Το ποίημα μου, ¨Οι δαίμονες¨ 

Πονώ, διψώ, δεν βλέπω, δεν οσφραίνομαι,
δεν αναπνέω, δεν γεύομαι. Μονάχα ακούω…
Ακούω την ανάσα της γης, τον παφλασμό των κυμάτων
που φιλούν ερωτικά το ακροθαλάσσι,
χείλια διψασμένα της μάνας γης.
Ακούω τα βήματά των ανθρώπων, τα τόσο παράταιρα!
Με ακούν και οι δαίμονες,
καβαλάρηδες στα πλουμιστά τους άτια αναστημένοι στης αντιύλης το παιχνίδι.
Προσπαθούν να με καλέσουν στον ίδιο δρόμο,
ξεκούραστοι αυτοί να με οδηγούν.
Μου λένε πως δεν πρέπει να αγανακτώ
για αυτά που συμβαίνουν,
δεν πρέπει να φοβηθώ για αυτά που θα έρθουν
και εγώ εξακολουθώ να σιωπώ στο χθες που συναντάει το αύριο.
Τί είμαι; Πού βαδίζω; Πηγαίνω σωστά;
Μήπως τάχα δεν ζουν εδώ σε τούτη τη γη οι άγγελοι;
Πώς μπορεί κανείς να ασεβεί την ύπαρξή μου;

– 2020…άλλη μια περιστροφή γύρω από τον ήλιο ολοκληρώθηκε… 2021…..
Το 2021 θα με βρει πιο αποφασισμένο, πιο φιλοσοφημένο, γιατί τώρα ξέρω τι θέλω και τι να περιμένω.

 

Επιμέλεια κειμένου
Βαλάντια Γκιώνη
Αρθρογράφος, Συνεργάτης COA

Προηγούμενο άρθροΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΙΟΝΙΑ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Επόμενο άρθροΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ vs COVID 19, ΒΕΖΥΡΟΓΙΑΝΝΗ ΣΜΑΡΩ
creatorsofarts
Creators Of Arts είναι η νέα λεωφόρος της τέχνης. Βασικό σκοπό έχει να προωθήσει έργα εμπνευσμένων ανθρώπων, ανθρώπων που δημιουργούν με την καρδιά, ανθρώπων που η δημιουργία είναι η ίδια τους η ζωή. Είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους που είναι ταγμένοι στην Τέχνη, που φιλοδοξούν να παρασύρουν και μας σε μια δίνη χρωμάτων, υλικών, λόγου και φαντασίας, σε μία διάσταση που δεν υπόκειται σε σύγκριση, παρά μόνο απελευθερώνει την ψυχή και τις αισθήσεις. Άλλωστε η Τέχνη δε γνωρίζει όρια και φραγμούς, δεν γνωρίζει σύνορα και αναστολές. Αποτελεί το ίδιο το μυστήριο της ζωής, μια και γεννιέται μέσα από αυτή.