ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ vs COVID 19
Κορονοϊός, πανδημία, καραντίνα….πώς διαχειριζόμαστε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση; Πόσο επιβαρύνει τον τομέα της τέχνης που υπηρετούμε; Πόσο αλλάζει τις ζωές μας; Είναι εύκολη η προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα; Μήπως καταλήγουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας με ένα εξαιρετικά περιορισμένο τρόπο, σε ένα πλαίσιο που ελαχιστοποιεί τα όνειρα και τις προσδοκίες μας;
Εγγραφείτε στο email μας, creatarts20@gmail.com, για να λαμβάνετε ενημερωτικά άρθρα και κείμενα και γνωρίστε τις διαφορετικές εμπειρίες ανθρώπων.
Στείλτε μας τις δικές σας απαντήσεις στο ερωτηματολόγιο και μοιραστείτε μαζί μας τις σκέψεις σας για την πανδημία και τις τυχόν αλλαγές που έχει επιφέρει στη ζωή σας.
ΛΕΝΑ ΣΕΡΔΑΡΙΔΟΥ
Ερμηνεύτρια, συνθέτης, μουσικός επιμελητής FESTIVAL,
ιδρυτικό μέλος ΕΝΩΣΗΣ ΤΕΧΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ – GREEK ART UNION.
H μουσική είναι για εμένα η ανάσα της ζωής, οι χτύποι τής καρδιάς μου, η μελωδία της ψυχής μου. Όσο ανασαίνω και ζω θα τραγουδώ άλλωστε για αυτό γεννήθηκα.
Η τέχνη σ’ εμάς είναι οικογενειακή μας υπόθεση από παππού προς παππού κ εγώ από μικρό παιδάκι σε ωδεία, χορωδίες και στην συνέχεια επαγγελματικά στο εξωτερικό Νορβηγία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Κύπρο, Τουρκία, Νότια Αφρική και φυσικά σε όλη την Ελλάδα Αθήνα παρουσιάζοντας το ποιοτικό Ελληνικό τραγούδι στα πέρατα της γης.
– Κορονοϊός, πανδημία, lockdown.. προσωπικά πώς σε έχει επηρεάσει αυτή η κατάσταση; πώς διαχειρίζεσαι την περίοδο που διανύουμε; Πώς ισορροπείς;
Σαν καλλιτέχνης έμαθα να βλέπω πάντα τα θετικά κ έτσι όλη αυτή η ιστορία μόνο εποικοδομητική μπορούσε να είναι αφού εμείς οι καλλιτέχνες θέλουμε την μοναξιά μας, την απομόνωση μας, τον εγκλεισμό μας ώστε να παράγουμε πολιτισμό. Απλά δημιουργώ συνεχώς νέα τραγούδια, είτε δικά μου είτε αγαπημένων μου συνεργατών και φίλων.
– Τι σε ανησυχεί πιο πολύ τώρα, στην εποχή της πανδημίας; Η δουλειά σου, η υγεία σου; Οι δικοί σου άνθρωποι;
Ένας καλλιτέχνης ποτέ δεν μένει άνεργος, πάντα κάτι έχω να κάνω, μόνο κατά καιρούς ΑΜΙΣΘΟΣ δεδομένων των συνθηκών. Την υγεία μου την προσέχω έτσι κ αλλιώς επειδή το τραγούδι απαιτεί συγκεκριμένη φροντίδα του οργανισμού και φυσικά με ανησυχούν οι δικοί μου άνθρωποι. Περισσότερο η ψυχολογική τους κατάσταση, δεν γελούν πια όσο κ αν προσπαθώ να τους πείσω.
– Πόσο επηρέασε η πανδημία του κορονοϊού τον τομέα της τέχνης που υπηρετείς;
Απόλυτα και κάθετα. Μην ξεχνάτε πως μουσικές σκηνές, θέατρα πολύ χώροι πολιτισμού έχουν κλείσει εδώ κ ένα χρόνο σχεδόν. Ακόμα και τα μαγαζιά της εστίασης που κατά καιρούς πρόσφεραν εργασία είναι δυστυχώς κλειστά με το σύνολο των ανθρώπων της μουσικής,
των τεχνών και γενικά του πολιτισμού να βρίσκονται στην ανεργία.
– Αναπροσαρμόζονται τα δεδομένα στο χώρο της τέχνης σήμερα; Εν όψη της πανδημίας του κορονοϊού αλλάζει η επαγγελματική της μορφή;
Στο χώρο όλων των τεχνών έχουν αλλάξει σαφώς τα δεδομένα κ ευτυχώς που υπάρχει η τεχνολογία ειδικά στο χώρο της μουσικής που μόνο μέσω αυτής μπορεί πλέον να γίνονται ιντερνετικές. Όμως δεν είναι το ίδιο αφού ο τραγουδιστής, ο ηθοποιός, ο ζωγράφος κ όλοι εμείς οι άνθρωποι των τεχνών επιζητούμε την άμεση επαφή με το κοινό μας. Οπωσδήποτε δεν είναι το ίδιο πράγμα όμως κάτι είναι κ αυτό επειδή ο άνθρωπος δεν ζει χωρίς την τέχνη.
– Στον άνθρωπο υπάρχουν πάντα δύο αντικρουόμενες ανάγκες, η ανάγκη για ελευθερία και η ανάγκη για ασφάλεια. Ποια πιστεύεις ότι κυριαρχεί εντονότερα σήμερα;
Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί η ελευθερία να μην εμπεριέχει και την ασφάλεια. Σε εμένα κυριαρχεί η ανάγκη της ελευθερίας, την ασφάλεια μου την δημιουργώ μόνη μου και πιστεύω πώς ο κόσμος στην παρούσα συγκυρία έχει μοιραστεί στα δύο.
– Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία προσδιορίζεται από την έντονη, ψυχαναγκαστική πολλές φορές, επιδίωξη της τέλειας ζωής. Κατά πόσο πιστεύεις ότι η πανδημία και όσα ζούμε αλλάζουν τις επιδιώξεις μας; Τις προτεραιότητές μας;
Σαφώς και έχει αλλάξει η καθημερινότητα μας και οι προτεραιότητες μας όμως οι στόχοι ποτέ δεν αλλάζουν τουλάχιστον οι δικοί μου με ότι αυτό συνεπάγεται.
– Ποια συναισθήματα σου βγάζει η σημερινή κατάσταση; Τα αναγνωρίζεις και στους γύρω σου ή διακρίνεις κάτι διαφορετικό;
Αισθάνομαι θυμό, είμαι πολύ θυμωμένη με την όλη κατάσταση. Τον ίδιο θυμό την θλίψη, την ανασφάλεια την διακρίνω στο βλέμμα πολλών συνανθρώπων μου και
αυτό με θυμώνει ακόμα περισσότερο.
– Πόσο εύκολη είναι η ευγνωμοσύνη στις μέρες μας, με όλα αυτά που συμβαίνουν;
Αυτό έχει να κάνει με τον άνθρωπο δηλαδή ο καθένας μας μπορεί να είναι ευγνώμων ή αγνώμον κ αυτό δεν αλλάζει είναι θέμα χαρακτήρα.
– Με όλα αυτά που περάσαμε αυτή τη χρονιά έχεις νιώσει να φτάνεις στα όριά σου και πως το διαχειρίστηκες;
Όχι, δεν έφτασα στα όρια μου διότι στην καλλιτεχνική μου φύση δεν υπάρχουν όρια κ εγώ είμαι φτιαγμένη να ξεπερνάω κάθε όριο. Είναι ο τρόπος διαχείρισης των ορίων η δημιουργία της μουσικής που δεν έχει όρια.
– Ο Καζαντζάκης γράφει « Όσο ζούμε μια ευτυχία, δύσκολα τη νιώθουμε.. Μονάχα όταν περάσει και κοιτάξουμε πίσω μας αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πόσο ευτυχισμένοι σταθήκαμε…». Θα μπορούσες να πεις ότι το έχεις νιώσει τη χρονιά που μας πέρασε;
Όχι, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό χαράς κ ευτυχίας με γεμίζει, για πάρα πολύ καιρό αισθάνομαι ευτυχής. Γελάω σαν μικρό παιδάκι, αναπολώ τις στιγμές και επαναφορτίζω τις μπαταρίες μου.
– Δίνεις σημασία στη γνώμη των άλλων; Στη γνώμη και την άποψη της μάζας, όπως συνηθίζεται να λένε; Σε επηρεάζει και αν ναι, σε τι βαθμό;
Δίνω σημασία μόνο στην γνώμη των ειδικών κατά περίπτωση. Η άποψη της μάζας καλά είναι να υπάρχει, με επηρεάζει στον βαθμό όμως που δεν με καθοδηγεί.
– Ποιο είναι αυτό που νιώθεις ότι σου λείπει πιο πολύ τώρα με τους περιορισμούς λόγω κορονοϊού;
Αυτό που μου λείπει πιο πολύ από όλα είναι η άμεση επαφή με τον κόσμο μου, τους συνεργάτες μου, τους φίλους μου, οι άπειρες συζητήσεις μας πίνοντας ένα ποτήρι καλό κρασί, τρώγοντας ένα καλό φαγητό, αγγίζοντας, αγαλλιάζοντας, φιλώντας ο ένας τον άλλον. Μια ψυχρή οθόνη δεν μου αρκεί.
– Με όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο χρόνο, καταφέρνεις να αντικρύσεις με αισιοδοξία το μέλλον;
Αλίμονο αν δεν είμαστε αισιόδοξοι ειδικά τώρα που πρέπει περισσότερο από κάθε άλλη φορά να σηκώσουμε τα μανίκια να φορέσουμε το πιο όμορφο χαμόγελο μας, να πεισμώσουμε κ να πούμε πως μπόρα είναι κ αυτό θα περάσει κ όλοι μαζί θα ξεπεράσουμε κ αυτό το κακό
– Αν ο κορονοϊός ήταν θεατρική έργο/ πίνακας ζωγραφικής/ λογοτεχνικό βιβλίο/ποίημα/ μουσική/ φωτογραφία, πώς θα το περιέγραφες; πώς το φαντάζεσαι;
Αν ήταν θεατρικό έργο θα ήταν οπωσδήποτε δράμα. Αν ήταν πίνακας ζωγραφικής τον φαντάζομαι μαύρο με ελάχιστο γκρι. Αν ήταν λογοτεχνικό βιβλίο θα το έβρισκα βαρετό.
Αν ήταν ποίημα θα ήταν μελαγχολικό. Αν ήταν φωτογραφία θα ήταν μουντή και θολή Αν ήταν μουσική οπωσδήποτε θα ήταν βαρύ μινοράκι.
– 2020…άλλη μια περιστροφή γύρω από τον ήλιο ολοκληρώθηκε…
2021… Σ’ ευχαριστώ για όλα τα καλά 2020 και περιμένω το 2021 με ακόμα περισσότερα καλά. Καλή χρονιά με τέχνη και πολιτισμό αυτά χρειάζεται ο άνθρωπος για να εξακολουθεί να είναι άνθρωπος… Ευχαριστώ πολύ για την όμορφη αυτή κουβέντα μας
Επιμέλεια κειμένου
Μανολωπούλου Μαριάννα
Αρθρογράφος, Συνεργάτης COA
