ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΑΚΩΝΑΣ

Κώστας Τσάκωνας

Κωμικός ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, ιδιαίτερα αγαπητός στο κοινό.

Ο Κώστας Τσάκωνας άφησε το δικό του ξεχωριστό στίγμα στην κωμωδία, τις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90. Χαρακτηριστικοί οι ρόλοι τους στην ταινία του Θόδωρου Μαραγκού «Μάθε παιδί μου γράμματα» (1981) και στις βιντεοταινίες «Κλασική περίπτωση βλάβης» (1987) και «Η μεγάλη απόφραξη» (1988).

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Οκτωνρίου 1943. Από 11 χρονών βγήκε στη βιοπάλη, ενώ παράλληλα φοιτούσε σε νυχτερινό σχολείο. Σπούδασε υποκριτική στη δραματική σχολή του «Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» του Λεωνίδα Τριβιζά και τη δραματική σχολή «Βεάκη». Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε με εντελώς τυχαίο τρόπο, σε μία ταινία μικρού μήκους του συμμαθητή του Κώστα Ζυρίνη. Στη συνέχεια έπαιξε πολλούς ρόλους στον κινηματογράφο, το θέατρο και στην τηλεόραση, δίπλα σε σπουδαίους κωμικούς ηθοποιούς, όπως ο Θανάσης Βέγγος, ο Σωτήρης Μουστάκας, ο Στάθης Ψάλτης και ο Κώστας Βουτσάς.

Ο Κώστας Τσάκωνας πέθανε στην Κόρινθο στις 4 Νοεμβρίου 2015, σε ηλικία 72 ετών.

Είπε….

Εγώ έχω το χάρισμα ότι γεννήθηκα με την φάτσα και τη φωνή του Καραγκιόζη.

Η ζωή μου είναι βίος και ξυπολιτεία. Ξυπόλυτος κυκλοφορούσα μικρός. Θυμάμαι τα πρώτα μου παπούτσια, μου τα πήρε ο πατέρας μου εννέα χρονών.

Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι καθόλου. Κάποια στιγμή θα φύγουμε από τη ζωή. Άλλωστε τον θάνατο και την εφορία δεν τα αποφεύγεις.

ΠΗΓΗ: https://www.sansimera.gr/biographies/1504

 

Προηγούμενο άρθροΟ ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΤΟΥΤΑΓΧΑΜΩΝ
Επόμενο άρθροΥΨΗΛΕΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΚΟΝΗ
creatorsofarts
Creators Of Arts είναι η νέα λεωφόρος της τέχνης. Βασικό σκοπό έχει να προωθήσει έργα εμπνευσμένων ανθρώπων, ανθρώπων που δημιουργούν με την καρδιά, ανθρώπων που η δημιουργία είναι η ίδια τους η ζωή. Είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους που είναι ταγμένοι στην Τέχνη, που φιλοδοξούν να παρασύρουν και μας σε μια δίνη χρωμάτων, υλικών, λόγου και φαντασίας, σε μία διάσταση που δεν υπόκειται σε σύγκριση, παρά μόνο απελευθερώνει την ψυχή και τις αισθήσεις. Άλλωστε η Τέχνη δε γνωρίζει όρια και φραγμούς, δεν γνωρίζει σύνορα και αναστολές. Αποτελεί το ίδιο το μυστήριο της ζωής, μια και γεννιέται μέσα από αυτή.