“ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΙΣ”, Ελένη Σταθοπούλου‘ Φίλοι και φίλες, σας καλωσορίζω από ψυχής στην αποψινή διαδικτυακή παρουσίαση τού καινούριου μου βιβλίου.
Δεν θα σταθώ στην ψύχρα μια τέτοια επαφής, γιατί δεν θέλω να μιζεριάσω. Ομολογώ ότι πρώτη φορά επιχειρώ κάτι τέτοιο και για να σπάσω την αμηχανία μου θα μας φανταστώ σε κάποιο όμορφο χώρο, να χαιρόμαστε την παρουσία ο ένας τού άλλου σε μια μαγική επαφή που κατα φέρνει μόνο η τέχνη.
Θα είμαι σύντομη. Γιατί δεν θέλω να σας κουράσω και γιατί θέλω να περισσέψει χρόνος ν΄ απαντήσω σε τυχόν ερωτήσεις σας.
Λοιπόν, είμαι η Ελένη Σταθοπούλου. Τι είμαι; Θα αγνοήσω τίτλους και τα τοιαύτα και απλά θ΄ αναρωτηθώ αν είμαι συγγραφέας, ποιήτρια ή λογοτέχνης; Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι πασχίζω να είμαι μια καλή υφάντρα τού λόγου. Με τις λέξεις να κεντώ πίνακες ζωής στον χρόνο.
Γράφω στίχους κι ανασαίνει η ψυχή μου! Αλλά γράφω και μυθιστορήματα.
Το καινούριο μου μυθιστόρημα, που έχει τον τίτλο “οι εντολείς” είναι αστυνομικό εποχής. Όμως, αστυνομικό ή πολιτικό θρίλερ είναι και το προηγούμενο που έχει τον τίτλο “ουδέν αξιοσημείωτον”
Τελικά, μετά το πρώτο μου μυθιστόρημα με τίτλο “γεύση από νεράντζι”, που είναι ψυχογραφικό και προσπαθεί ν΄ ανιχνεύσει τη σχέση που έχει το αυτοάνοσο, που λέγεται σκλήρυνση κατά πλάκας, μ΄ ένα διαζύγιο και μια κατάθλιψη που έχει στρογγυλοκαθίσει στην ψυχή αναδίνοντας τη δυσοσμία ενός μεγάλου θυμού που κρυβόταν στ΄ αμπάρια τής ψυχής ή ερχόταν κάθετα στο οικογενειακό σύστημα, ανακάλυψα απρόσμενα μια αγάπη προς την αστυνομική λογοτεχνία.
Στο μυθιστόρημα “ουδέν αξιοσημείωτον” το έγκλημα είναι η αρπαγή ενός βρέφους. Τη νύχτα μετά τις εκλογές της βίας και της νοθείας τού 1961 η μεγαλοαστή αδελφή ενός δεξιού βουλευτή κι ένα αριστερός μαιευτήρας παίζουν ένα αδίσταχτο παιχνίδι που μένει κρυφό. Οδύνη και πόνος, ψέμα και συμφέρον, εξουσία και ανάγκη, έρωτας και προδοσία, ιδεολογίες και νεοπλουτισμός κινούν τα νήματα και προσδιορίζουν τις ζωές. Στιγματίζουν αθώους κι ενόχους. Ώσπου μετά από πενήντα χρόνια αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Η Μαριάνα αρχίζει να ψάχνει στα σκοτεινά το παιδί τής μάνας της. Τους είχαν πει ότι ήταν νεκρό, αλλά δεν το είχε δει κανείς.
Έφτασε επιτέλους η ώρα να σας παρουσιάσω το καινούριο μου βιβλίο. “Οι εντολείς” θέλουν να δείξουν πως το έγκλημα και ο καταστροφικός μηχανισμός που ενεργοποιεί ταξιδεύουν στον χρόνο και το αναπαράγουν. Για να φθάσει ο εγκληματίας στην κάθαρση και να λυτρωθεί απαιτείται να καεί στο καμίνι τού δικού του πόνου για την κατακρεούργηση των δικών του συναισθημάτων και μάλιστα τού έρωτα. Με τον δικό του αβάσταχτο πόνο σταματά και η αρνητική ενέργεια τής κατάρας που σέρνει.
Θα σας πω λίγα λόγια για το πού και πώς κινείται αυτό το μυθιστόρημά μου. Στα τέλη τού 18ου αιώνα στη Γαλλοκρατούμενη Πρέβεζα ένας πλούσιος έμπορος, με το δικό του σπαθί περασμένο στα σωθικά του, προλαβαίνει να καταραστεί τη γυναίκα του και τον εραστή της, ψελλίζοντας ότι, σαν περάσουν εκατό χρόνια, θα τους ξανανταμώσει και θα τους εκδικηθεί. Όμως, η γιαγιά του, αποφασίζει να τον λυτρώσει από την κατάρα που ξεστόμισε και που βαραίνει τους άντρες τής οικογένειας για πολλές γενιές, επαναλαμβάνοντας την εγκληματική συμπεριφορά τους, τη στερημένη παντελώς συναισθημάτων, απέναντι στις γυναίκες τους. Έτσι, το 1904, ένας ανήλικος που σκοτώνει την πρώτη του ξαδέλφη, τέσσερις φόνοι που γίνονται το 1936, οι εμπλεκόμενοι εντολείς κι εντολοδόχοι κι όλα όσα συμβαίνουν στο πρώτο μισό τού 20ου αιώνα είναι μέσα στη δίνη τής κατάρας τού εμπόρου και στο σχέδιο σωτηρίας που είχε καταστρώσει τέλη τού προπερασμένου αιώνα η γιαγιά του Αυγή. Τελικά, το 1950, ο εγγονός της θα φύγει από τη ζωή εξαγνισμένος στη βάσανο τού πόνου του, κλείνοντας και τον αρνητικό κύκλο τής κατάρας, που είχε ασελγήσει στον έρωτα και τη ζωή.
Το μυθιστόρημα είναι εμπνευσμένο από ένα έγκλημα τιμής που έγινε το 1904. Και αυτό το μυθιστόρημα μου όπως και τα προηγούμενα έχουν εκδοθεί από την Ανιμα και για τούτο θέλω να ευχαριστήσω την Άννα Ραζή και τους συνεργάτες της για τη ζεστή κι άψογη καθόλα συνεργασία μας.
Σας ευχαριστώ όλους για την τιμή που μου κάνατε, αφιερώνοντας τον χρόνο σας, να με ακούσετε. Σας αγαπώ και σας εύχομαι κάθε ευλογία!”
